Na czym polega diagnostyka wady refrakcji?

Wady refrakcji to nic innego jak powszechnie występujące problemy z brakiem właściwej ostrości widzenia. Jest to najczęściej diagnozowana grupa zaburzeń w każdej praktyce okulistycznej. Wadę refrakcji stwierdza się wówczas, kiedy układ optyczny nie ogniskuje właściwie na siatkówce, wpadającej do gałki ocznej równoległej wiązki światła. Niewłaściwe ogniskowanie światła na siatkówce uniemożliwia zachowanie odpowiedniej ostrości widzenia, co istotnie wpływa na pogorszenie komfortu życia osoby dotkniętej tym zaburzeniem.

Wyróżniamy następujące rodzaje wad refrakcji:

• krótkowzroczność,
• nadwzroczność,
• astygmatyzm,
• starczowzroczność.

Metody diagnostyki wady refrakcji

Prawidłowo przeprowadzone badanie wzroku jest niezbędne do określenia poziomu ostrości widzenia pacjenta, a także do ustalenia właściwych dla danej wady szkieł korekcyjnych. Wyróżniamy kilka metod diagnozowania wady refrakcji.

• Metoda subiektywna – inaczej określana mianem metody Dondersa. Badania dokonuje się w momencie, kiedy pacjent spogląda w dal przez oprawki okularowe. W trakcie badania osoba diagnozująca wkłada w oprawki soczewki o różnej mocy. W momencie, w którym osoba badana stwierdzi, że obraz jest najostrzejszy, badanie zostaje uznane za zakończone. Jest to jeden z najmniej miarodajnych sposobów badania wady refrakcji.
• Metoda obiektywna – inaczej nazywana jako skiaskopia oraz retinoskopia. Badanie to przeprowadza się przy użyciu urządzenia zwanego retinoskopem, które to pomaga stwierdzić kierunek i zakres błędów refrakcji. W trakcie badania osoba diagnozująca umieszcza źródło światła przed okiem pacjenta, sprawdzając stopień jego odbicia na siatkówce. Następnie diagnostyk przeprowadza wiązkę światła wzdłuż źrenicy pacjenta, obserwując stopień przemieszczania się odblasku. Podczas ostatniego etapu badania, osoba diagnozująca zmniejsza stopień odbijania się światła, korzystając przy tym z soczewki.
• Autorefraktometria – badanie to nazywa się powszechnie komputerową diagnostyką wzroku. Całość diagnozy przeprowadzana jest przez odpowiednio zaprogramowane urządzenie. Podczas badania należy patrzeć prosto przed siebie. Aby wynik był jak najbardziej obiektywny, cały proces może zostać poprzedzony podaniem kropli porażających mechanizm akomodacji, jednak nie jest to warunek niezbędny do przeprowadzenia badania. Po zakończeniu badania optometrysta dokonuje interpretacji wydruku, na którego podstawie może dobrać odpowiednie szkła korekcyjne.